چه زیبا بود آن لحظه که چشمان خسته و بیفروغ خود را به پهنای دریا دوختم
با صدای انبوه موجهایش دریا دریا جان گرفتم
خورشید بر گستره عریان دریا عشقبازی میکرد
پرنده پروازخودرا در آیینه دریا می نگریست
دریا صخره را در آغوش می کشید
من بودم و لحظه ای عمیقتر از درکم
چه زیبا مبهوت شکوه خلقتش بودم
1 comment:
Post a Comment