از دوستی با چهارنفر بپرهیز!!!ا

از فرمایشات حضرت علی (ع) است که:" از دوستی با چهار نفر بپرهیز:

1. احمق، چرا که مى‏خواهد تو را سود دهد ولى زیان‏ مى‏رساند. 2. بخیل، چه اینکه آنجا که به شدت به او نیازمندى از تو دریغ خواهد کرد. 3. بدکار، زیرا تو را به اندک چیزى مى‏فروشد. 4. دروغگو، چرا که مانند سراب است، دور را در نظرت نزدیک و نزدیک را دور می ‏نماید. [حکمت 38]"
حال خوب بیندیشید،آیا در حیطه دوستان اطراف خود فردی است که یکی از خصوصیات ذکر شده را دارا باشد؟آیا دوستی با او که هزینه اش جز زیان و دریغ کردن کمک و فروخته شدن زیر قیمت و دروغگویی است ، ارزشی دارد؟آیا در هنگام انتخاب دوست ، به این 4 خصیصه با دقت اندیشیده اید؟ و سوال اصلی اینکه،آیا تا به حال ضرری فراموش نشدنی از فردی به ظاهر دوست در زندگی خرده اید که اگر به فرمایش حضرت علي (ع) توجه می کردید و از دوستی با او پرهیز می کردید، این ضرر متوجه حالتان نمی شد؟

واسه من، تو زندگیم بارها به وجود اومده ، چون روی پیشونی هیچکدوم از دوستان و اطرافیانم ننوشته بود که این فرد ارزش دوستی داره یا نه ؟!!! و هیچ دستگاهی هم وجود نداره که میزان حماقت و بخل و دروغگویی اونها رو واسمون اندازه بگیره که حساب کار دستمون بیاد یا هیچ کس نمی یاد فریاد بزنه که من احمق و بخیل و.... هستم . اما..........

بارها و بارها دوستی به ظاهر دوست بهم گفت "وای نمی دونستم این جور می شه من این حرف رو زدم که به نفعت بشه نمی دونم چرا به ضررت شد؟؟؟؟"(احمق) یا "وقتی زیر بارون با دوستی سوار ماشین بودم ، ماشین خراب شد واون سریع بهونه آورد و تنهام گذاشت و رفت"(بخیل) یا " بارها با حرفِ نزده و عملِ انجام نداده فقط با پیش فرضها و قضاوت های خودش من رو به هر کسی که نزدیک دستش بود فروخت !!!"(بدکار) یا یه کار خیلی ساده رو تو چشم تو انقدر بزرگ جلوه می ده که فکر کنی اون کاری نشدنی است، یا توی همین عالم به ظاهر دوستی هزار تا حرف پشت سرت می زنه اما چون قانون دیوار حاشا بلنده رو قبول داره می گه من نگفتم!(دروغگو) اون موقع هست که باید سیستم ایمنیت فعال بشه و بفهمی که این خصلت ها در وجود هر فرد صفت هایی است که تو چارشون رو نمی کنی و تنها راه حل فراره یا همون پرهیز کردن ، چون مطمئناً اگه همچنان باهاش ادامه بدی دیر یا زود دودش تو چشمت می ره، پس باید واسه دوستی کردن قبلش فیلتر گذاری کنیم چونکه بعضی از دوستی ها به بیراهه می ره !!!