وقتی که مثل آفتاب با حرارت و انگیزه تو آسمون زندگیت تابیدی
ببین که چند روز از زندگیت رو بدون هدف گذروندی
بدون عشق ،توی کسالت مطلق
چقدر بهانه جویی کردی ،چقدر دور و بر خودت رو خالی کردی
حالا یک عهدی با خودت ببند
عهد ببند که باشی
نه اینکه فقط بگذرانی
سخته می دونم اما
برای بودن باید تلاش کرد
این بودن بهانه نمی خواد اگه زنده ای
پس باش ، مثل یه گل که با چه ابهتی جلوه گری می کنه
پس باش ، مثل یه گل که با چه ابهتی جلوه گری می کنه
مهم نیست کسی اون رو ببینه یا نه
مهم اینه که اون خودش رو گل میدونه وبودنش رو قبول داره
پس بودنت رو قبول داشته باش تا گرمای عشقت حس بشه،گره گشایی دستات جلوه کنه
قدمات با بی تابی به سوی آرزوها برن وتا هستی دنیا به بودنت بنازه